مروری بر فناوری جداسازی آب از نفت در ته چاه

فناوری جداسازی ته چاهی در دهه 1990 ظهور کرد که به‌وسیلۀ آن جریانی غنی از گاز و نفت در سطح تولید می‌شود، در حالی‌که جریانی غنی از آب به سازند‌های زیرین تزریق شده، هرگز به سطح منتقل نمی‌شود و در صورتی‌که به تولید آن نیاز باشد، می‌توان آن‌را به‌صورت مجزا تولید کرد. در صنعت این ابزار با عنوان جداسازهای آب و نفت1 و آب و گاز2 شناخته می‌شود. چرخه‌های آبی مایع- مایع جزء اصلی سامانۀ جداسازی آب و نفت ته‌چاهی است. در این مطالعه، بررسی جامعی در ارتباط با فناوری جداسازی ته‌چاهی ارائه و برتری‌ها، پیش‌نیازها و کاستی‌های این فناوری معرفی شده‌اند. این‌مطالعه همچنین داده‌هایی مفید از مطالعات انجام‌شده بر روی تعدادی از میدان‌ها و مناطق عملیاتی و شرکت‌های دارای این فناوری در اختیار محققان قرار می­دهد. طبق بررسی‌های انجام‌شده در این‌مطالعه، نصب موفقیت‌آمیز سامانۀ DOWS از نظر فنی و اقتصادی زمانی امکان‌پذیر است که همۀ مؤلفه‌های مورد نیاز به‌طور دقیق ارزیابی شوند؛ در این‌صورت از هزینه‌های کنترل آب، تولید و پالایش آن و از حجم تسهیلات سر چاهی کاسته می‌شود که برای مناطق دریایی و دور از دسترس بسیار مناسب است. افزون براین، فن DOWS برای جداسازی نفت­های سنگین بسیار دشوار است؛ چرا که اختلاف چگالی بالایی بین آب و نفت در این‌حالت وجود خواهد داشت. نسبت آب به نفت باید بالا باشد به‌طوری‌که فاز غالب آب باشد. سازندگان جداسازهای چرخۀ آبی پیشنهاد می‌کنند که کسر آب بیش از 75% باشد.